با اعتیاد کودکان به موبایل و برنامه‌های تلویزیونی چه کنیم؟ اعتیاد کودکان به تلویزیون یا یک برنامه
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۸۰۱۰۶
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،حتما دیده‌اید که برخی از کودکان به یک بازی موبایلی و یا یک برنامه تلویزیونی و کارتونی وابستگی عجیبی دارند و از دیدن و بازی کردن چندباره نه تنها آن احساس خستگی نمی‌کنند و حتی میل بیشتری هم به آن پیدا می‌کنند. در بسیاری از موارد این وابستگی موجب آسیب‌های متعددی در برنامه‌های روزانه کودک و همچنین سلامتی روحی و جسمی او خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این گزارش خانم زینب سبزعلی روانشناس و مشاور کودک و نوجوان درباره معضل اعتیاد کودکان به برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های موبایلی می‌گوید.
اول از همه به کودکمان فوری برچسب نزنیم!
ما در برخورد با هرقضیه‌ای نباید فوری برچسب اعتیاد بزنیم. در هر قضیه‌ای، چه من یک مادر باشم، چه متخصص باشم، قبل از بررسی‌های میدانی چه خوب است این برچسبی که «اعتیاد پیدا کرده»، «بچه‌ام افسردگی گرفته»، «پرخاشگر شده» و یا هر برچسب دیگری را سعی کنیم در مراوداتمان کم کنیم؛ حتی در ذهن خودمان! چون ما برچسب‌هایی که ذهنی به دیگران می‌زنیم، آسیب‌های بیشتری نسبت به حقیقت قضیه دارند.
و دومین مورد. باید سؤال مطرح کنیم. اول از همه بچه ما چه سنی دارد؟ گاهی اوقات خیلی از روانشناسان تأکید می‌کنند که اصلاً از یک سنی به قبل بچه نباید تلویزیون ببیند. یا مثلاً بعد از سه سالگی زمان تلویزیون دیدن بچه یک تا دو ساعت است و آن هم برنامه‌های خاص و چیزهایی که از طرف متخصصین و والدین تأییده شده‌است.
نشانه‌های کودکتان را دقیق بررسی کنید
اول از همه این است که همه فعالیت‌های دیگر زندگی‌اش را مختل می‌کند تا به این بپردازد. یعنی خواب و خوراکش به تعویق می‌افتد. یعنی اگر بچه ما خوابش تنظیم بوده و همیشه ساعت ۱۰ خسته می‌شده و می‌خواسته بخوابد ولی الان بعد از ساعت ۱۰ باز هم خواستار تماشای آن برنامه تلویزیونی است. یا اگر گرسنه است و ما می‌دانیم بچه‌مان گرسنه است ولی کودک غذا را به تعویق می‌اندازد تا بیشتر تماشا کند. یا حتی زمانی که می‌خواهد به فعالیت‌های دیگری هم بپردازد، دوست دارد همراه با آن برنامه تلویزیونی باشد.
دومین مورد این است که هر روز این بیشتر و بیشتر می‌شود. یعنی اگر مثلاً یکبار امروز برنامه را تماشا کرده، فردا دوست دارد دو بار تماشا کند، پس‌فردا سه‌بار و در طول هفته این مدام بیشتر و بیشتر می‌شود.
نکته بعدی که ما باید در نظر بگیریم تا متوجه شویم واقعاً بچه ما به یک چیزی معتاد شده‌است یا نه، بالاخص در مسائلی مثل استفاده از تبلت و گوشی و تماشای یک برنامه یا کارتون و...، این است که ما آن چیز را از بچه جدا کنیم. یعنی مثلاً گوشی یا تبلت را بگیریم یا زمان دیدن آن برنامه را محدود کنیم و بگوییم فقط یکبار حق داری این برنامه را ببینی و دفعه دومی وجود ندارد و فقط به او حق انتخاب بدهیم که مشخص کند چه زمانی می‌خواهد ببیند. اگر بدخلقی و پرخاش می‌کند، اگر بقیه فعالیت‌هایش را منحل می‌کند و غذا نمی‌خورد و خوب نمی‌خوابد و این حالات را دارد، آن موقع می‌توانیم نگران شویم و فکر کنیم حالا باید چکار کنیم.
*دقت کنید که هیچ‌وقت سر ترک یک عادت و یک رفتار نباید تکانشی و پرسرعت عمل کرد. باید بدانیم یک عادت در کودک ما یک دفعه ایجاد نشده‌است. همیشه به مرور زمان است که یک عادتی شکل می‌گیرد. به همان اندازه هم باید زمان صرف شود تا آن عادت غلط حذف و با یک عادت بهتر جایگزین شود. در هر زمینه‌ای به این تدریجی بودن همیشه حواسمان باشد. الان داریم درباره بچه‌ها و عادات و رفتارشان صحبت می‌کنیم، ولی راجع به خودمان هم همین‌طور است. برای مثال عرض می‌کنم یک نفر که اضافه وزن دارد را تصور کنید. یک شبه که اضافه وزن پیدا نکرده‌است! خب طبعاً در کاهش وزن هم باید به مرور و به تدریج وزنش را کم کند.
چه باید کرد؟
حد و اندازه تعریف کنید
برای این «باید چکار کنیم؟» اول از همه در فضای همدلی و گفت‌وگو با کودکمان قرار بگیریم و سعی کنیم که به او برای کم کردن تدریجی ساعت دیدن آن برنامه حق انتخاب بدهیم. یعنی به او می‌گوییم که تو دوست داری این کارتون را ببینی و این حق انتخاب را داری که در طول روز یکبار یا دوبار آن را تماشا کنی. زمان این یکبار یا دوبار را انتخاب کن که قبل از ناهار ببینی، قبل از شام ببینی و... . در فضای خانواده‌تان با انتخاب بچه این قضیه را کنترل کنید
پایبند قانونتان بمانید
بدانید اگر قانونی را وضع می‌کنید، همیشه به آن پایبند باشید. یک والد پایبند به قوانین از والدی که بیخودی دلسوزی می‌کند و بیخودی قوانینش را با دل‌رحمی کنار می‌گذارد، خیلی خیلی مناسب‌تر است. پس همیشه روی قوانینی که وضع می‌کنید، ثابت و استوار بمانید.
فعالیت جایگزین پیدا کنید
برای همه عاداتی که دوست داریم در کودکمان تغییر کند، مثلاً اعتیاد به گوشی، تلویزیون و برنامه‌هایش را نمی‌خواهیم باشد. باید یک جایگزینی برایش تهیه و تدوین شود. آن جایگزین در هر خانواده‌ای با هر فرهنگی و با هر اعتقادی می‌تواند متفاوت باشد. ولی نکته مهم این است که حتماً باید برای بچه جذاب باشد. می‌تواند در یک خانواده یا خرده‌فرهنگ، فعالیت بدنیِ بیشتر باشد. یعنی با بچه‌مان یک زمان اختصاصی برای آن بازی که او دوست دارد بگذاریم. یا هرچیزی که بچه انتخاب می‌کند و برایش جذاب است می‌تواند باشد. ممکن است الان بچه یک کارتونی دارد می‌بیند که به آن معتاد شده‌است، مثلاً به فرض انیمشین دختر توت‌فرنگی. این انیمیشن باغچه دارد، گل‌کاری می‌کنند و از این دست فعالیت‌ها. سعی کنید که یکی از این فعالیت‌ها را بگیرید و بگویید حالا ما می‌خواهیم دختر توت‌فرنگی باشیم. داخل باغچه بروید و برای خودتان یک دانه بکارید. این فعالیت‌ها را باید جایگزین بکنیم تا آن عادت کنار برود. در یک خرده‌فرهنگ دیگر این جایگزین می‌تواند خرده‌فرهنگ باشد، یا می‌تواند پارک رفتن باشد، یا تقویت مهارت‌های ریز حرکتی مثل پریدن یا بازی ماهیگیری کردن یا بازی‌های حرکتی و جذاب دیگری که ممکن است در خانواده شما وجود داشته باشد و شما تأییدش می‌کنید و بلدش هستید. همه اینها می‌توانند جایگزین آن رفتار و آن عادت شود.
همبازی
ارتباط و بازی با همسن و سالان در کودک مثل رفتن به مهدکودک و دوست پیدا کردن و بازی کردن با آنها می‌تواند از اعتیاد کودک به یک برنامه و یا فعالیت‌هایی مثل بازی با تبلت و یا موبایل را کاهش دهد.
تاثیرات تلویزیون روی کودکان
بررسی‌های خیلی زیادی صورت گرفته که بچه‌ها از چه سنی تلویزیون ببینند؟ اگر از سن پایین‌تر تلویزیون ببینند، چه عوارض و مشکلاتی دارد و چه اتفاقاتی ممکن است بیفتد؟
در علم روانشناسی همواره روانشناسان توصیه می‌کنند که بچه‌های زیر دو سال اصلاً نباید تلویزیون نگاه کنند. بعد از دو سال هم حداکثر روزی دو ساعت تلویزیون ببینند. طبق تحقیقات و بررسی‌هایی که انجام داده‌اند متوجه شده‌اند که آن‌هایی که بیش از این تلویزیون تماشا می‌کنند یا در سن پایین‌تر درگیر تماشای تلویزیون می‌شوند، مشکلاتی برایشان ایجاد می‌شود. مثلاً اینکه دچار عادت‌های غذایی نامناسب می‌شوند، در مدرسه عملکردهای ضعیف‌تری ممکن است داشته باشند و این به این خاطر است که تلویزیون، این جعبه جادویی، با این همه رنگ و حرکت، خیلی لذت‌بخش است، مخصوصاً برای کودکان و باعث می‌شود در مغزشان تأثیرات بخصوصی گذاشته شود.
بطور مثال من به یاد دارم که در کتاب‌هایمان نوشته بودند بچه‌هایی که زیر دو سال مدت زیادی تلویزیون تماشا می‌کنند، در ۱۷ تا ۲۷ماهگی هفت الی هشت کلمه کمتر از همسن و سالان خودشان می‌توانند بیان کنند! و در سنین مدرسه قدرت توجه و دقتشان خیلی کمتر است. همین که باعث می‌شود عادات تغذیه‌ای نامناسب داشته باشند، فعالیت‌های فیزیکی‌شان هم کم می‌شود و اینها موجب چاقی و اضافه وزن می‌شود. باعث ترویج مصرف‌گرایی در بین بچه‌ها می‌شود. یعنی یک‌خوراکی یا وسیله‌ای چیزی می‌بینند و مداوماً آن را طلب می‌کنند. چون خیلی اوقات ما تلویزیون را برای بچه‌ها غیرانتخابی می‌گذاریم باشد، با این غیرانتخابی بودن ممکن است برنامه‌هایی را تماشا کند که اصلاً مناسب سنش نیست و این صحنه‌های خشن و فعالیت‌های خشونت‌آمیز باعث می‌شود که در مغزش تأثیر منفی ببیند. اگر هم ما می‌خواهیم بچه‌مان برنامه‌ای را در آن یک الی دو ساعت مجازش ببیند، سعی کنیم حتماً انتخابی باشد و مورد تأییدمان قرار بگیرد. خیلی اوقات دیدن صحنه‌هایی که حتی شاید برای بزرگسالان سطح خشونتش پایین است، در کودکان باعث ایجاد پرخاش و اضطراب می‌شود.
باید به سنین خاص هم توجه کنیم. بچه‌ها تز نوزادی تا دو سالگی طبق نظر پیاژه دنبال امنیت دربرابر ناامنی هستند. یعنی در ذهنشان بررسی می‌کنند که دنیا جای امنی هست یا نه، مادر فرد امنی هست یا نه. و وقتی که ما داریم محتوای خشونت‌آمیز به بچه می‌دهیم، خب بچه هم دنیا را جای ناامن و ترسناکی می‌بیند.
تلویزیون و تاثیرات جسمی روی کودکان
حالا علاوه‌بر مسائل روانی که داریم بررسی می‌کنیم، اگر بخواهم درمورد سلامت جسمی هم صحبت کنم، این حرکات سریع و این همه رنگ باعث می‌شود که چشم کودک زود خسته شود و موجب ظهور سردرد می‌شود. بررسی شده بچه‌هایی که در سنین پایین تلویزیون زیاد نگاه می‌کنند، در بزرگسالی احتمال دچار شدن به سردردهای میگرنی در آنها بیشتر است. مهمترین چیز این است که بچه‌ها با تماشای زیاد تلویزیون فرصت انجام فعالیت‌ها و تمرینات حرکتی، چه ظریف و چه درشت را از دست می‌دهند. این فرصتی است که تمرین کنند تا بین چشم و دستشان هماهنگی ایجاد کنند. فرصت تمرین مهارت‌های ارتباطی و کلامی، رشد تفکر منطقی‌شان و همه اینها را بدلیل تصاویر سریعی که تلویزیون دارد از دست می‌دهند. حتی قدرت تخیلشان هم کاهش پیدا می‌کنند. چه بسا پرسیدن سؤال و دریافت پاسخشان هم به تعویق می‌افتد.
منبع: فارس
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کودکان موبایل تلویزیون اعتیاد کودک باعث می شود اول از همه فعالیت ها یک برنامه آن برنامه یک عادت بچه ما بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۸۰۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تلویزیون بی‌خیال گربه‌های عیاری شد؟ بازگشت «۸۷ متر»
سال گذشته مهدی نقویان، رئیس سیمافیلم عنوان کرده بود که مجموعه تلویزیونی «۸۷ متر» قرار است از طریق یکی از پلتفرم‌ها پخش شود، اما مخاطبان در این خصوص هیچ خبری دریافت نکردند تا اینکه کارگردان سریال خودش چندروز پیش، دست به کار شد و خبر داد که این مجموعه بعد از مدت‌ها بلاتکلیفی بالاخره بختش باز می‌شود و روی آنتن می‌رود.
به گزارش فرهیختگان، اما بحث تنها بر سر پخش یا عدم پخش سریال ۸۷ متر نیست. قضیه اینجاست که سانسور و حتی توقیف مجموعه‌های تلویزیونی از گذشته تاکنون ادامه داشته و در دوره مدیریت جدید براساس قول‌ها و شنیده‌ها نوع دیگری از مواجهه با سازندگان، هنرمندان و سلبریتی‌ها در دستورکار قرار گرفته بود که فاصله و شکاف پیش‌تر موجود میان برنامه‌سازان و مدیران رسانه ملی را عمیق‌تر جلوه می‌دهد.
پیمان جبلی از ابتدای حضورش در سازمان به‌عنوان رئیس این رسانه ملی همواره بر استفاده از تمام امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای جلب نظر مخاطب تاکید کرده بود. سابقه این رویکرد را می‌توان در اظهارنظرهایش مورد بررسی و مداقه قرار داد و در این زمینه به راستی‌آزمایی قول و فاصله آن تا عمل دست زد.
از شروع دوره جدید مدیریت وی و همین‌طور دیگر مسئولان تلویزیون درمی‌یابیم که این تمام ماجرا نیست و مدیران سازمان بارها با نگاهی نه‌چندان مثبت به مقوله حضور سلبریتی‌ها واکنش نشان داده‌اند. وقتی نسیم تغییر ساختمان شیشه‌ای صداوسیما در جام جم را دربرگرفت، این گمان می‌رفت که براساس تصمیمات جدید دیگر نگاه مثبتی درخصوص سلبریتی‌ها و مدل حضورشان در سازمان وجود نداشته باشد.
وحید جلیلی، قائم‌مقام رئیس سازمان صداوسیما در امور فرهنگی از ابتدای حضورش در این جایگاه نگاه ویژه‌ای به حضور افراد معروف در رسانه ملی نداشت و بی‌واهمه نگاه منفی خود در این رابطه را به سمع و نظر مخاطبان صداوسیما می‌رساند.
او در گفت‌وگو با ماهنامه سوره بیان کرده بود: «طوری حرف می‌زنند که یک جریان رسانه‌ای متنوع، رنگارنگ، پررونق و پرمخاطب داشتیم و یکباره افول کرد! دلیل اینکه تحول لازم و ضروری شد این بود که شما گفتید به ما اجازه دهید از آرمان‌ها کوتاه بیاییم و خط سبزی اداره نکنیم، تا می‌توانیم به سلبریتی‌ها میدان بدهیم که اینها برای ما مخاطب بیاورند تا نظام قوی شود. بعد از ۲۰ سال چه شد؟ هم مخاطب به‌شدت ریزش و افت کرد، هم سر بزنگاه‌ها کسانی که برکشیدید، از جبهه دشمن سر برآوردند.»
حتی دیگر مدیران صداوسیما نیز کم‌وبیش چنین دیدگاهی داشتند و مدام درخصوص حذف هرگونه سلبریتی‌محوری، مجری‌محوری و تهیه‌کننده‌محوری که غیرمنطبق با سیاست‌های رسانه ملی بوده،تاکید می‌کردند و به‌جای آن حرف از مدیریت منطقی و همکاری اصولی رسانه و چهره‌ها و تلاش جدی برای جلوگیری از تکرار آسیب‌های گذشته می‌زدند و این مهم را در دستور کار خویش و مجموعه زیردست‌شان قرار می‌دادند.
آنها این‌طور به مردم القا می‌کردند که دوره بدون میدان دادن بی‌برنامه به سلبریتی‌ها گذشته است و روال سابق در همکاری با افراد به‌اصطلاح مشهور با تغییراتی جدی مواجه می‌شود. دیری نپایید که نگاه به‌ظاهر تغییرناپذیر مدیران سازمان در برخورد با مساله مهم مواجهه با سلبریتی‌ها رنگ باخت و ریزش مخاطب رسانه ملی آنها را به این فکر انداخت که با تمام توان از همه ظرفیت‌های موجود برای بازگشت چهره‌ها و هنرمندان مغضوب رسانه، به صداوسیما استفاده کنند تا آب رفته به جوی بازگردد و قاطبه مردم به تماشای دوباره برنامه‌های تلویزیون رضایت دهند.
در همین راستا علی فروغی، مدیر شبکه سه سیما در نشست تبیینی رسانه و سلبریتی‌ها که در آذرماه سال ۱۴۰۲ در بیرجند برگزار شد عنوان کرد که از حضور سلبریتی‌های متعهد به انقلاب استقبال می‌کنیم و چهره‌های هنجارشکن فتنه ۱۴۰۱ به شرط پشیمانی می‌توانند به رسانه ملی بازگردند. قاطبه هنرمندان و چهره‌های محبوب مردمی علاقه‌مند نظام و انقلاب هستند و حاضرند با رسانه ملی کار کنند و ما هم از حضور این چهره‌ها در برنامه‌های مختلف صدا و سیما استقبال می‌کنیم.
ممکن است با برخی سلبریتی‌ها اختلاف سلیقه داشته باشیم، اما دشمن ما نیستند و آغوش صداوسیما برای تمام هنرمندانی که می‌خواهند برای مردم و نظام کار کنند باز است و ممنوعیتی وجود ندارد. حتی ریاست سازمان هم پس از فعل و انفعالات صورت گرفته و با لحاظ کردن نگاه منفی مخاطبان به فقدان حضور چهره‌های معروف و حتی محبوب در رسانه ملی در حاشیه اختتامیه جشنواره تلویزیونی مستند در آذرماه ۱۴۰۲ به‌شکل تلویحی حرف‌های گذشته خود و مدیرانش را پس گرفت و در رابطه با بازگشت مجدد سلبریتی‌ها به جام جم افزود: «اگر در چند جمله بخواهم بگویم، چهره‌ها باید در خدمت مردم، کشور، ارزش‌ها، اعتقادات و فرهنگ اصیل ایرانی باشند. ما دست همه چهره‌هایی را که در این زمینه حاضر هستند با رسانه ملی همکاری کنند به گرمی می‌فشاریم. درهای صداوسیما همیشه به روی آنها باز است و امیدواریم چهره‌ها هم در را به روی خود نبندند و از ظرفیت رسانه ملی به‌خوبی استفاده کنند.»
اکنون که مدیران سازمان صداوسیما عزم خود را برای به دست آوردن دل مخاطبان جزم کرده‌اند یا این‌طور وانمود می‌کنند، بد نیست به چند مورد از تغییر مواضع آنها در برخورد با سلبریتی‌ها و هنرمندان شناخته‌شده نگاهی بیندازیم و به‌طور مصداقی با روند دگرگونی‌ها و قبول واقعیت‌های برنامه‌سازی توسط مسئولان مرتبط همراه شویم.
عیاری و دردسری به اسم گربهکیانوش عیاری در بخشی از برنامه استودیو هشت شبکه رادیویی نمایش اعلام کرد که سریال تلویزیونی ۸۷ متر از شبکه یک سیما روی آنتن خواهد رفت؛ ولی سابقه اخبار مربوط به پخش یا عدم پخش این سریال را باید در گذشته جست‌وجو کرد. این سریال سال ۱۳۹۵ استارت خورد و پس از وقفه‌های مختلف و گاه و بی‌گاه در راه تولید، کار تصویربرداری مجموعه در زمستان سال ۱۳۹۹ پایان یافت و برای پخش از صداوسیما در اختیار این سازمان قرار گرفت. درحالی‌که مخاطبان با خاطره خوشی که از تماشای مجموعه «روزگارقریب» نصیب‌شان شده بود انتظار پخش ۸۷ متر را می‌کشیدند به یکباره خبر رسید که این سریال نه‌تنها در مرداد سال ۱۴۰۰ روی آنتن شبکه یک نخواهد رفت، بلکه احتمال واگذار شدن این سریال به پلتفرم‌ها نیز وجود دارد.
اما این تمام ماجرا نبود و عیاری یکی از دلایل عدم پخش اثرش از سوی تلویزیون را حضور گربه‌ها در صحنه‌های داخلی و خارجی سریال عنوان کرد که این مساله با واکنش صداوسیما مواجه شد. پس از این اظهارات بود که شبکه یک سیما در جواب به کارگردان ۸۷ متر عنوان کرد: «برخلاف ادعای آقای عیاری، سابقه پخش سریال‌های مختلف از تلویزیون حاکی از آن است که نشان دادن برخی حیوانات مانند گربه و پرندگان در آثار نمایشی محل اشکال و حذف نیست، بلکه نمایش تصاویر مکرر، غیرضروری و نابجا در صحنه‌هایی از سریال برای نشان دادن رفت‌وآمد حیوانات در محیط خانه از سوی بازبین تذکر داده شده و تصاویری مانند غذا دادن به گربه در سریال از سوی بازبین ایراد گرفته نشده وصرفا تصاویر مکرر، محل اشکال بوده است.»
حال این‌طور به‌نظر می‌رسد که گویا مشکل پخش سریال ۸۷ متر به دلیل آنچه مدیران تلویزیون نمایش تصاویر مکرر و غیرضروری گربه بیان می‌کردند، پایان یافته و این مجموعه پخش خواهد شد.
برپایی دوباره مهمونی ایرج طهماسب در خانه میزبانایرج طهماسب، برنامه‌ساز محبوب و پرخاطره تلویزیون از سال‌ها قبل «کلاه قرمزی» را برای این سازمان تولید می‌کرد و با بازخورد بسیار مثبتی هم از طرف مخاطب روبه‌رو شده بود اما ماه عسل طولانی طهماسب و صداوسیما در سال ۱۳۹۷ به پایان رسید و وی به تنهایی راه پر از سنگلاخ برنامه‌سازی برای طیف وسیع مخاطبانش از کودک تا بزرگسال را به مدد پلتفرم‌ها در پیش گرفت و برای چند سال صداوسیما را در این مسیر تنها گذاشت. اما مدیران جدید پس از کش‌وقوس‌های فراوان توانستند با طهماسب برای حضور دوباره در جام جم به توافق برسند و بهار روابط خودشان با این هنرمند پیشکسوت را برای بار دیگر آغاز کنند.
فرزاد حسنی و حضور مجدد در قاب تلویزیونمحسن برمهانی، معاون سیما در مصاحبه‌ای که در آذرماه سال ۱۴۰۲ درباره حضور دوباره برندها در تلویزیون ترتیب داد، اعلام کرد تمام برندهایی که در سازمان صداوسیما در این سال‌ها موفقیت کسب کردند، جزء سرمایه‌های صداوسیما هستند و سازمان هم از هیچ برندی صرف‌نظر نمی‌کند و در حال مذاکره با همه آنهاست. یکی از این برندها یا همان چهره‌ها فرزاد حسنی بود که معاونت سازمان با صراحت از حضور دوباره او در قاب تلویزیون خبر داد. حسنی در نوروز ۱۴۰۳ اجرای برنامه «ای نسیم سحری عید شد» را در شبکه نسیم به عهده گرفت و توانست نگاه مثبت منتقدان و مردم را نسبت به اجرای خود به‌خوبی جلب کند و دل مدیران تلویزیون را نیز به دست بیاورد.
نمونه‌ها به اینجا ختم نمی‌شود و می‌توان این تغییر رویه در مدل برنامه‌سازی‌های صداوسیما را به‌صورت مشهود مشاهده کرد. رسانه، تنها امکانی برای انتقال پیام به دیگری نیست و به‌قدری فضای فراگیری را در اختیار دست‌اندرکارانش قرار می‌دهد که اگر نتوانند از آن به‌درستی استفاده کنند، تعامل میان خود و مخاطبان‌شان را از دست می‌دهند و وقتی کار از کار بگذرد هیچ نوش‌دارویی برای بازگشت مخاطب نمی‌تواند اعتماد از بین رفته را ترمیم کند و بافت‌های آسیب‌دیده را جوش بزند. به هر روی، اقدام مدیران سازمان در تغییر دیدگاه نسبت به استفاده از ظرفیت سلبریتی‌ها و افراد معروف را باید به فال نیک گرفت و آنها را به تداوم این رویکرد تشویق کرد تا رسانه ملی با آسودگی خاطر بیشتری به کار تولید برنامه برای مردم بپردازد و از حواشی دست‌وپاگیر خلاص شود.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند