سریال های رمضان ۱۴۰۰ چطور بودند؟

رمضان ۱۴۰۰ هم به پایان رسید؛ مناسبتی که تولید و پخش سریال در آن، امری مرسوم در تمام شبکه های تلویزیونی جهان اسلام است و البته آزمونی مهم برای صاحبان رسانه ها و برنامه سازان. اما فارغ از شتابزدگی و دشواری های همیشگی ساخت سریال های مناسبتی که به نظر می رسد از آنها خلاصی نیست.

رمضان ۱۴۰۰ با معضل جدیدی به نام کرونا هم همراه بود؛ ویروسی خطرناک که تولید پروژه های تلویزیونی در سراسر دنیا را مختل کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر این اساس تلویزیون ما هم که رمضان امسال را با چهار سریال آغاز کرده بود، بعد از چند روز توانست با سه سریال ادامه دهد و از این تعداد هم پخش قسمت پایانی یکی از سریال ها به تعویق افتاد.

«احضار»، «بچه مهندس۴» و «یاور» سه سریالی بودند که در رمضان امسال از شبکه های یک، دو و سه سیما به روی آنتن رفتند. سریال «رعد و برق» هم که قرار بود از شبکه پنج سیما پخش شود، پس از پخش فقط یک قسمت به دلیل دشواری های ساخت در شرایط کرونا و مشکلات فنی از آنتن حذف شد. ضمن اینکه قسمت پایانی سریال «احضار» هم به دلیل ابتلای چند تن از عوامل، یک هفته به تعویق افتاد.

ایسنا طبق روال همیشگی، با پایان یک مناسبت و اتمام سریال ها، به سراغ مردم رفته است تا نظر هم میهنانمان در استان های مختلف را درباره سریال های رمضانی جویا شود.

ضعف سریال‌های رمضانی در دهه اخیر نسبت به دهه‌های قبل، مهمترین موضوعی است که در صحبت‌های اغلب مخاطبان تلویزیون خودنمایی می‌کند. مصاحبه شوندگان در این گزارش اغلب از جای خالی سریال‌های طنز به ویژه طنزهای رمضانی رضا عطاران یاد کرده اند و خواستار بازگشت این مجموعه‌ها به تلویزیون شده‌اند.

همچنین در میان ویژه برنامه های افطار تلویزیون، «زندگی پس از زندگی» شبکه چهار، رضایت نسبی مخاطبان را به همراه داشته و نسبت به سال قبل بیشتر مورد توجه قرار گفته است.

آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگوهاست:

شهروندی از گرمسار در پاسخ به این پرسش که کدام یک از سریال‌های رمضانی را دنبال کرده و کیفیت این سریال ها را چگونه ارزیابی می‌کند؟ می‌گوید: سریال «یاور» را دیدم؛ به نظرم سریال مناسبی برای ماه رمضان نبود و سریال‌هایی که در سال‌های قبل در این ماه از تلویزیون پخش می‌شد خیلی بهتر بود. سریال «یاور» را حتی در شب‌های قدر هم پخش می‌کردند زیرا سریال غمگینی بود اما سریال‌های طنز مثل کارهای رضا عطاران که در شب‌های قدر پخششان متوقف می‌شد، شاد بودند و بیشتر مخاطبان را جذب می‌کردند.

او ادامه می‌دهد: سریال «احضار» را هم دیدم زیرا ژانر وحشت را دوست دارم و فکر می‌کردم این سریال هم ترسناک باشد اما سریالی قوی نبود و بیشتر خنده دار بود تا ترسناک؛ «احضار» برای وقت گذرانی بد نبود برای همین تماشایش کردم. «بچه مهندس» را اصلا ندیدم زیرا فصل‌های قبلش آنقدر قوی نبود که بخواهد ادامه پیدا کند.

به اعتقاد این بیننده تلویزیونی سریال‌هایی که امسال تلویزیون پخش کرد بیشتر به درد ایام محرم می‌خوردند تا ماه رمضان. او در این زمینه یادآور می شود: سال‌هایی که رضا عطاران یا مجید صالحی سریال می‌ساختند خیلی بهتر بود و آن سریال‌های طنز برای ماه رمضان مناسب تر بود؛ به ویژه امسال که به خاطر کرونا مردم روحیه ضعیفی دارند و نیاز به به سریال‌های طنز داشتند.

او می‌گوید، در این زمینه با خیلی‌ها صحبت کرده است و متوجه شده که نه تنها خودش بلکه همه اطرافیانش مشتاق سریال‌هایی مثل سریال‌های طنز رضا عطاران هستند و این طنز ها را برای ماه رمضان مناسب تر می‌دانند.

سریال طنز خانه به دوش

 

یک کارشناس روانشناسی ساکن تهران می‌گوید: در ماه رمضان بازپخش سریال «متهم گریخت» که برای اولین بار ماه رمضان سال ۱۳۸۴ از تلویزیون پخش شد را برای چندمین بار تماشا کرده و هنوز هم از دیدن آن لذت می‌برد.

او ادامه می دهد: سریال‌های رمضانی امسال را اصلا دنبال نکرده است.

این بیننده از صداوسیما انتظار دارد، حداقل یک سریال طنز برای مردم در رمضان‌ها در نظر بگیرند و از سریال سازانی همچون رضا عطاران دعوت به همکاری کنند.

او همچنین درباره برنامه‌های ویژه افطار تلویزیون می‌گوید: راستش برنامه‌های دم افطار زیاد جالب نبودند؛ فقط برنامه «زندگی پس از زندگی» که از شبکه چهار پخش می‌شد، جالب و متفاوت بود و من تماشا می کردم.

«متهم گرخت»

 

یک شهروند جوان از خراسان رضوی، یک کارمند تهرانی و دانشجویی از قزوین می‌گویند در ماه رمضان اصلا تلویزیون تماشا نکرده‌اند و ترجیح داده‌اند تا رسانه‌های مجازی را با تلفن همراهشان دنبال کنند.

یک دانشجوی ارشد مترجمی زبان ساکن پایتخت، از عملکرد صداوسیما در چند سال اخیر ابراز ناراضی می کند و معتقد است: این سازمان بودجه دریافتی‌اش را به هدر می‌دهد.

او می‌گوید فقط چند قسمت از سریال «احضار» را تماشا کرده است که آن هم به نظرش از نظر ساخت، بازی ها و داستان قابل قبول نبوده و پخش آن از تلویزیون، توهین به شعور مخاطب بوده است.

سریال احضار

 

نوجوانی ۱۶ ساله از استان البزر از جای خالی طنز در میان بسته رمضانی تلویزیون صحبت می‌کند و می‌گوید: هر سال باید یک سریال طنز مثل «دودکش» در ایام رمضان از تلویزیون پخش شود.

او همچنین می‌گوید، برنامه «دعوت»، برنامه خوبی است اما امسال سوژه های مناسبی را انتخاب نکرده بود.

یک خانواده از خراسان جنوبی، سریال «احضار» را تماشا کرده و نسبتا از آن رضایت دارند؛ اعضای این خانواده پنج نفره می‌گویند «یاور» را جسته گریخته دیده‌اند اما «بچه مهندس۴» را از روی ناچاری و برای گذراندن وقت تماشا ‌کرده‌اند.

پشت صحنه سریال دودکش ۲

 

یکی از اساتید دانشگاه تهران نیز در پاسخ به اینکه کیفیت محتوای رمضانی تلویزیون را چگونه ارزیابی می‌کند؟ می‌گوید: من در ماه رمضان امسال فقط اذان مغرب و دعای «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور» که بلافاصله پس از اذان پخش می‌شد را از تلویزیون می‌شنیدم و هیچ سریال و برنامه‌ای را دنبال نکرده‌ام.

خانمی ساکن اصفهان درباره سریال‌های رمضانی تلویزیون می‌گوید: سریال «احضار» را به توصیه یکی از دوستانم که تیزرش را دیده و به نظرش هیجان انگیز و ترسناک آمده بود، تماشا کردم اما هیچ چیز ترسناکی در این سریال ندیدم و به نظر حتی خنده دار هم بود. 

او در توصیف ویژه برنامه‌های افطار نیز می‌گوید: یک قسمت از برنامه «مثل ماه» را دیدم؛ این برنامه کپی ضعیفی از «ماه عسل» بود و داستان جالبی را روایت نمی‌کرد. «ماه عسل» برنامه جذابی بود که سوژه‌های خاصی را هم دعوت می‌کرد اما در برنامه‌های افطار امسال، هر شخصی با کوچکترین مشکلی را به تلویزیون می‌آوردند. کاش تلویزیون در برنامه سازی‌ها کمی خلاقیت به خرج بدهد.

ویژه برنامه افطار «مثل ماه»

 

مخاطبی از کرمان که در ایام رمضان سریال «احضار» را دنبال کرده است، درباره این سریال می‌گوید: «احضار» موضوع خوبی داشت اما بازی بازیگرانش جالب نبود.

او همچنین از برنامه «زندگی پس از زندگی» به عنوان تنها برنامه‌ای که در این ایام تماشا کرده است، یاد می‌کند.

«زندگی پس از زندگی»

 

کارمندی از تهران عملکرد تلویزیون در ماه رمضانی که گذشت را ضعیف توصیف کرده و می‌گوید: «یاور» را تا نیمه‌های ماه تماشا می‌کردم و بعد دیگر ادامه ندادم. سریال «احضار» را با وجود محتوای خنده دارش تا پایان تماشا می‌کردم. «بچه مهندس» را هم از فصل اول دنبال نکرده بودم برای همین امسال هم این سریال را ندیدم. راستش فکر می‌کنم «یاور» و «احضار» را هم از روی ناچاری و چون انتخاب بهتری در تلویزیون نداشتم، تماشا کردم.

 

 

یک هموطن مازندرانی از «یاور» ابراز رضایت می کند و می گوید این سریال را تماشا کرده است.

او «احضار» را هم کامل دیده است، اما می‌گوید این سریال را دوست ندارد و بازی بازیگران این سریال ـ چه قدیمی‌ها و چه فیلم اولی‌ها ـ را ضعیف توصیف می کند.

این بیننده تلویزیون همچنین از مخاطبان برنامه «زندگی پس از زندگی» است و در ساعات قبل از افطار به تماشای این برنامه ‌نشسته است.

پرستاری از خطه شمال کشور هم از مخاطبان برنامه‌های «دعوت» و «مثل ماه» بوده و این برنامه‌ها را در ایام رمضان دنبال کرده است. این مادر و پرستار شمالی از برنامه «دعوت» ابراز رضایت می کند.

ایسنا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: زندگی پس از زندگی سریال های رمضانی سریال های رمضان سریال های طنز تلویزیون پخش ماه رمضان رضا عطاران تماشا کرده برنامه ها سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۰۹۹۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای حاشیه اخیر سریال کیانوش عیاری چیست؟

در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر بازگشت سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری به تلویزیون دست به دست شد؛ در حالی که مدیران سازمان صداوسیما اعلام کرده‌اند خبر جدیدی مبنی بر پخش این سریال از تلویزیون وجود ندارد و بر همان تصمیم قبلی یعنی توافق با یکی از پلتفرم‌ها برای انتشار هستند.

علت گمانه‌زنی‌های جدید درباره‌ی آخرین وضعیت سریال کیانوش عیاری، گویا گفته‌های خود این کارگردان در یکی از برنامه‌های رادیویی بوده است. عیاری درباره‌ی وضعیت نامعلوم پخش سریال «۸۷ متر» توضیح داده بود: «خود ما هم نسبت به این سریال سردرگم بودیم اما احتمالا تکلیف مشخص و از تلویزیون پخش می‌شود.»

با این حال طبق پیگیری‌های ایسنا از مرکز سیمافیلم، اعلام شده است که سیمافیلم نکته جدیدی برای پخش این سریال ندارد و همان موضع قبل را در قبال نحوه پخش «۷۸ متر» دنبال می‌کنند.

مسوولان سیما سال گذشته بعد از این اعلام که برای پخش آخرین سریال کیانوش عیاری تصمیمی ندارند و در پی به توافق رسیدن با پلتفرم‌ها برای پخش سریال «۸۷ متر» هستند، خبری از جزئیات پخش ـ اینکه کدام پلتفرم و چگونه ـ اعلام نکرده‌اند.

مهدی نقویان، رییس سیمافیلم اعلام کرده بود که سریال «۸۷ متر» قرار است در یکی از پلتفرم‌ها به پخش برسد.

ضمن اینکه کیانوش عیاری امروز در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی ماجرای پخش  سریالش از تلویزیون اینگونه توضیح داده است: من درباره‌ی پخش این سریال هیچ چیزی نمی‌دانم و فقط از طریق یکی از رسانه‌ها خبردار شدم که قرار است این اتفاق بیفتد. حالم خوب نیست و اساسا فرصتی برای پیگیری وضعیت پخش سریالم ندارم.

در حالی که بسیاری از بینندگان تلویزیونی پخش سریال «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری را در سال ۱۴۰۰ انتظار می‌کشیدند، در نهایت این سریال در جدول پخش برنامه‌های تلویزیونی آن سال قرار نگرفت و پخشش به سال بعد موکول شد اما سال ۱۴۰۱ هم خبری از پخش این مجموعه نبود که در نهایت اعلام شد اصلا قرار نیست سریال عیاری روی آنتن صداوسیما برود.

سریال «۸۷ متر» سال ۹۵ کلید خورد و بعد از وقفه‌های چندباره در روند تولید که پاره‌ای از آن به کمبود بودجه نسبت داده شد و بخشی از آن به مشکل کرونا، در نهایت زمستان ۹۹ بود که عیاری موفق شد تصویربرداری سریالش را به اتمام برساند.

ساخت این سریال تسویه حسابی مالی محسوب می‌شد با تلویزیون؛ در حقیقت کیانوش عیاری «۸۷ متر» را ساخت تا بدهی‌اش را به صداوسیما بپردازد.

عیاری پیشتر در گفت‌وگویی با ایسنا در پاسخ به اینکه آیا «۸۷ متر» سریال دلخواهش بوده، گفته بود: «فکر می‌کنم با توجه به صحنه‌هایی که داریم، گیرایی خاصی وجود دارد و قرار هم بوده داشته باشد؛ بنابراین اگر اتفاقی غیر از اینها بیفتد، می تواند یکی از اتفاقات خیلی نادری باشد که گاهی اوقات رخ می‌دهد. تمام سرمایه‌گذاری‌ها در هالیوود بر اساس روال معمول فیلم‌های تاریخی در مورد فیلم «کلوپاترا» اعمال می‌شود، با همان کارشناسان، همان پول و همان امکانات و همان استعدادها، اما به ناگاه فیلم‌ کمپانی خودش را ورشکست می‌کند؛ اینها استثنائاتی است که در حرفه‌ی پیچیده‌ی فیلم‌سازی موجود است.»

کیانوش عیاری کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون تاکنون چهار سریال ساخته است که «خانه به خانه» (۱۳۷۵)، «هزاران چشم» (۱۳۸۰)، «روزگار قریب» (۱۳۸۶ـ ۱۳۸۱) و «۸۷ متر» را شامل می‌شود. در پرونده کاری این هنرمند ساخت سریالی برای شبکه نمایش خانگی به چشم نمی‌خورد.

این کارگردان باسابقه در پاسخ به اینکه آیا در طول این سال‌ها به سریال‌سازی در شبکه‌ی نمایش خانگی هم فکر کرده است، گفته بود که این شرایط است که می‌تواند تعیین‌کننده باشد و نمی‌توان با قاطعیت گفت دوست دارم یا نه.

بازیگرانی چون علی دهکردی، مهران رجبی، شهین تسلیمی، فریده سپاه منصور، محمد بحرانی، داریوش کاردان، زنده یاد علی انصاریان، حسین سلیمانی و فریبا کامران در سریال «۸۷ متر» ایفای نقش کرده‌اند.

در خلاصه داستان «۸۷ متر» آمده است: علیرضا پوردوانی به همراه همسر، دو دختر و پسرش خانه ای را از یک فروشنده به نام فرج ناصری خریداری می کنند اما روز اسباب کشی متوجه می شوند که خانه به فرد دیگری به نام محسن خلیلی فروخته شده است. محسن به همراه پسر، همسر و دو دخترش صبح زودتر از پوردوانی‌ها به خانه رسیده اند و وسایلشان را در خانه گذاشته‌اند اما با رسیدن خانواده پوردوانی ماجرای کلاه برداری مشخص می شود.

انتهای پیام